De Wet Renault: Dankt af of Dank U

Toen de fabriek Renault in Vilvoorde sloot viel de wereld in deze Brabantse gemeente ook in duigen, net zoals nu in Genk. De 'Wet Renault' werd toe opgemaakt. Deze wet is in het Belgische staatsblad gepubliceerd op 19 februari 1998. De Wet Renault is strikt genomen geen autonome wet, wel zijn het autonome bepalingen. De autonome bepalingen van een wet zijn de bepalingen van een wet die nieuwe regels bevatten zonder bestaande wetteksten uitdrukkelijk te wijzigen. De wet Renault past zo in de arbeidswet en gaat over de bevordering van tewerkstelling. De autonome bepalingen houden verband met collectief ontslag. Als er een situatie voordoet die past in deze bepalingen, wordt de bestaande arbeidswet gewijzigd en treedt de Wet Renault in werking.

Bruno Huygebaert schrijft hierover het volgende:
(Bruno Huygebaert volgt op de nieuwsdienst VRTde sociaal-economische dossiers op)

Renault verkeerde in de tijd van de sluiting van Vilvoorde in moeilijke papieren. Toch had men, net zoals in Genk, de sluiting niet zien aankomen. De arbeiders kregen het nieuws te horen via de pers. Dat is hetzelfde als een voldongen feit, een muur waar je arbeiders en vakbonden zet. Om dat nog eens te voorkomen, werd de Wet Renault ingevoerd.
Volgens de Wet Renault moet een werkgever die wil overgaan tot sluiting of collectief ontslag, dat voornemen meedelen aan zijn werknemers of hun vertegenwoordigers, en hen daarover consulteren. Pas in een volgende fase wordt de beslissing definitief, en volgt een onderhandeling over een sociaal plan (ontslagvergoedingen en begeleidingsmaatregelen).
De informatie- en consultatiefase houdt in:
- dat de werkgever zijn intentie mondeling en schriftelijk meedeelt aan de werknemers, de redenen van de voorgenomen ontslagen meedeelt, het aantal ontslagen, de periode tijdens welke tot ontslag zal worden overgegaan, de criteria die daarbij zullen worden gehanteerd
- na het meedelen van zijn intentie moet de werkgever dan de werknemers/vakbonden raadplegen over de mogelijkheden om dat collectief ontslag alsnog te voorkomen of te verminderen, de kans geven om alternatieven te onderzoeken, vragen te stellen, voorstellen te doen of bemerkingen te maken.

Als bedrijven zich niet houden aan de Wet Renault, vallen er sancties. De vroegere topman van Renault, Louis Schweitzer, werd uiteindelijk door een Belgische rechtbank veroordeeld omdat Renault verzuimd had de ondernemingsraad economische en financiële informatie te verstrekken. De straf: een boete van 20 miljoen toenmalige Belgische franken. Niet bepaald indrukwekkend. Nick Reilly van Opel Belgium heeft zich juridisch beter ingedekt. Al liet hij het aan de plaatselijke directie over om de ondernemingsraad in te lichten. Zelf verscheen hij een uur later voor de camera’s van de internationale pers in het Sheratonhotel bij de luchthaven van Zaventem. Bij AB Inbev heeft de directie door het verzet van de vakbonden en met behulp van de Wet Renault, het voornemen tot collectief ontslag ingetrokken. Daarmee is een eerste veldslag gewonnen, maar het conflict nog niet definitief beslecht.
Vandaar dat de uitspraak van Van Ackere dat er nog niets definitiefs is aan de sluiting van Ford Genk, dat niet echt een professionele 'goednieuws' uitspraak is, omdat naïviteit toch wel vermeden moet worden, kadert in deze autonome bepalingen, de Wet Renault, waar men een procedure moet volgen voor men KAN overgaan tot collectieve ontslagen.